Het zal in Middelburg helemaal niemand zijn opgevallen dat Johan Roijakkers en Brian Benjamin elkaar daar op een vrijdag begin mei hebben ontmoet. In hotel Middelburg sprak de coach met de technisch directeur van de Nederlandse basketbalbond over de vacante positie van bondscoach bij de mannen, het vlaggenschip van het Nederlandse basketbal.
Misschien dat er over twee jaar wordt gesproken van een ommekeer in het Nederlandse basketbal die begon op een plek waar de appelmoes wordt geserveerd met een kers. In figuurlijke zin kan het Nederlandse basketbal die kers heel hard gebruiken na het mislopen van het Europees kampioenschap later deze zomer en de resultaten van de afgelopen jaren.
Een van de belangrijkste gespreksonderwerpen aan tafel was de manier van spelen van Oranje en daar komt een duidelijke trendbreuk. De 44-jarige Johan Roijakkers is een coach die houdt van fris, agressief, snel basketbal. Meer vooruit verdedigen, minder setplays, maar wel met duidelijke afspraken of ‘habits’ zoals hij het zelf omschrijft. Zo speelde hij afgelopen seizoen met Kortrijk in de BNXT League en verraste hij vriend en vijand met uitstekende resultaten en werd hij coach van het jaar.
“Dat is een mooi voorbeeld ja en ik wil die lijn doortrekken bij Oranje. Natuurlijk heb ik in Kortrijk een heel seizoen om te werken aan mijn ploeg en heb ik bij Oranje maar een korte tijd om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen en dat gaat niet makkelijk worden. Maar ik doe simpele dingen en wil ook niet teveel.”
Verdedigen
Sinds het aantreden van Toon van Helfteren als bondscoach in 2013kwam Oranje tot voor kort min of meer op dezelfde manier voor de dag. Met het toch wel beperkte materiaal dat toen beschikbaar was, speelde Van Helfteren traditioneel basketbal met de verdediging als stevig fundament en dat was uitermate succesvol met een ticket voor het EK in 2015 als beloning. Waar de Orange Lions het heel aardig deden.
Na het ontslag van Van Helfteren in 2019 veranderde het spel onder eerst de Italiaan Buscaglia en daarna onder de Israëliër Shivek (met Varagic als korte tussenpaus) nauwelijks, al werd er wel minder goed verdedigd. Feit is dat de resultaten niet om over naar huis te schrijven waren. Met de nederlaag tegen Groot-Brittannië in februari en daarmee uitschakeling voor het -broodnodige- EK als dieptepunt.
Voor de rest van dit artikel verwijzen wij je naar Rebound Magazine nummer 24
