‘Basketbal heeft mijn wereldbeeld vergroot’
Met een Olympische gouden medaille in Parijs nam Arvin Slagter in maart van dit jaar als 3×3 basketballer afscheid van zijn geliefde sport. Een glansrijke carrière, die als 15-jarige begon in het reguliere 5-tegen-5, en bijna 25 jaar later eindigde met een absoluut hoogtepunt. Nu is het tijd voor een nieuwe reis, waarvan de eindbestemming nog niet in zicht is.
Ooit droomde hij van deelname aan de Olympische Spelen, na het zien van beelden van Michael Jordan in Barcelona ’92. Het werden er zelfs twee, want vóór Parijs kwam Slager ook al uit voor Nederland op de OS in Tokio 2020. Het jaar ervoor had Slagter net de overstap gemaakt van 5-tegen-5 naar de pleintjes ‘all over the world’, waar de toernooien in het sterk opkomende 3×3 basketbal worden gespeeld.
Tokio en Parijs, twee uitersten
“Tokio eindigde in een deceptie”, brengt Slagter in herinnering, achterover leunend op een zonnig terras in zijn woonplaats Alpen aan den Rijn. “We werden er vijfde. Eigenlijk een knappe prestatie, maar het voelde vooral als een teleurstelling. Bovendien ontbrak de beleving van de Spelen door alle strenge maatregelen vanwege Covid.”
Het motiveerde Slagter om nog eens drie jaar door te gaan. Zowel fysiek als mentaal een zware opgave. Bijna dagelijks twee keer trainen in Amsterdam. Met een vliegtuig de wereld over, ver en soms lang van huis, zijn vrouw Femke en twee opgroeiende kleine kinderen achterlatend.
En dat terwijl hij aanvankelijk niet eens zeker was van deelname aan de Spelen in Parijs. Het lijkt in de vergetelheid, maar voor het eerste Olympische kwalificatietoernooi werd niet Slagter, maar Bryan Alberts geselecteerd. Omdat kwalificatie aanvankelijk mislukte, werd Slagter wel ingezet voor het tweede OKT in Japan. Daar kwalificeerde Nederland zich te midden van alle zonewinnaars (teams uit diverse werelddelen, red.) door het toernooi te winnen.
Voor de rest van dit artikel verwijzen wij je naar Rebound Magazine nummer 23
